Wie ben ik?

Mijn naam is Katrien De Clercq, oprichter van De Puppycoach. De Puppycoach is een zelfstandige activiteit die ik uitoefen naast mijn dagtaak als verpleegkundige.

Mijn verhaal start weinig origineel met de aanschaf van een eigen hond een aantal jaren terug. Voorheen waren er ook wel al honden in mijn leven geweest. Op de boerderij waar ik opgroeide waren we nooit zonder hond. Maar van die honden herinner ik me weinig meer dan dat ze dienden om het erf te bewaken. Ze maakten geen deel uit van het gezin, ze hadden een functie te vervullen. Deden ze hun taak niet goed dan werden ze vervangen.

Mijn motieven om zelf een hond te houden waren compleet anders. Ik zocht een kameraad. Een hond waar ik mee kon sporten. Een hond om hoge ogen mee te gooien in de gehoorzaamheid. Een hond om overal mee naartoe te nemen.

Bij de opvoeding stelde ik me vooraf niet zoveel vragen. Ik had veel gelezen en voelde me goed voorbereid. Ik had een ras gekozen dat goed bij mijn wensen aansloot. De fokker werd zorgvuldig uitgekozen.

Ik was niet voorbereid op een temperamentvolle puppy. Ik wist me geen raad als hij boos werd. Ik kon niet overweg met zijn wild enthousiasme. Toen hij elf weken was zocht ik hulp. Ik kwam terecht op een Martin Gaus Hondenschool. Daar ontplooide mijn pup zich blij onder de kracht van het positieve.

Vanaf dat moment start mijn professionele weg in de hondenwereld. Onder de indruk van de professionaliteit van de instructeurs ging ik zelf op zoek naar kennis. Ik volgde de Instructeurs cursussen aan de Martin Gaus Academie in Nederland.
Oorspronkelijk deed ik dat om nog meer kennis op te doen voor de training van mijn eigen hond. Naderhand volgde ik ook trainerscursussen om de kennis te delen met andere hondeneigenaars. Op de Martin Gaus Hondenschool Aalst kreeg ik de kans een cursus “stadsvriendelijke hond” op te starten.

Waar het me goed lukte om andere mensen te leren hoe hun hond te trainen ging het ondertussen met het gedrag van mijn eigen hond bergafwaarts. Op de leeftijd van amper drie jaar had hij veel weg van een bitter oud mannetje. Met tegenzin trainen. Veel grommen. Amper zin om samen met mij iets te ondernemen, continu een hoge vorm van nerveuze opwinding. Ik vond geen oplossing in mijn trainingshandboeken. Wanhopig kwam ik terecht bij gedragsdierenarts Rudy De Meester.

Ik leerde om naar honden te kijken als individuen. Ik leerde honden hun persoonlijke behoeftes herkennen en erkennen. Ik leerde over emoties bij honden, en hoe deze het gedrag kunnen beïnvloeden.  Ik leerde dat opvoeding niks te maken heeft met training.
Ik nam afstand van de doelstellingen en verwachtingen die ik voor mijn eigen hond had gesteld. Hierdoor kreeg hij meer ruimte zijn persoonlijkheid te ontplooien en kwamen we weer dichter bij elkaar. Ik vond de kameraad terug die ik onderweg had verloren.

Rudy startte in Hamme ( Oost-Vlaanderen)een uniek project met puppy socialisatie klasjes. Daar gaf ik gedurende drie jaar, samen met Rudy en Laura Statius,  les aan pups en hun eigenaars. De nadruk lag in deze lessen vooral op opvoeding. De puppy’s leren leren zonder dwang.  Met respect voor de mogelijkheden, verwachtingen en eigenheid van elk hondje, en zijn eigenaar ! Geen twee lessen waren dus hetzelfde. Op het einde van de lessenreeksen zagen we steevast blije pups en enthousiaste baasjes.

Voor mezelf een prachtige en leerrijke ervaring. Vaak dwongen de teams me tot creativiteit. Bij elk nieuw groepje was er wel een puppy of eigenaar, of combinatie, die net dat tikkeltje anders was. Die een andere aanpak vroeg. Het zorgde voor een groei van mijn visie en mijn vaardigheden als trainer en coach, om te helpen bij de opvoeding van honden.

Jaarlijks volg ik een aantal bijscholingen of lezingen om bij te blijven met de actuele ontwikkelingen. Ik doe veel aan zelfstudie aan de hand van literatuur. In 2017 beëindigde ik met succes een tweejarige Postgraduate Course in Companion Animal Behaviour and Welfare. Hierdoor kan ik mijn werkwijze afstemmen op de laatste wetenschappelijke inzichten.

Mijn eigen honden waren uiteraard mijn kritische leermeesters. Maar in eerste instantie waren we gewoon kameraden. Ze stonden steeds paraat om samen dingen te doen, of om samen niks te doen. Ze ontplooiden dankbaar hun persoonlijkheden en mogelijkheden. Helaas is dit allemaal geschreven in de verleden tijd, want in oktober 2022 zijn wij geheel onverwachts en veel te vroeg onze Clumber Spaniel Venn verloren.  We kijken benieuwd uit naar welke viervoeters ons in de toekomst nog zullen vervoegen op ons pad.  In tussentijd geniet ik enorm van het begeleiden van jullie hond(en).

Ik help je graag op weg naar een mooie toekomst met je hond.